De afgelasting van de tweede ronde voor de presidentsverkiezingen in Afghanistan toont nog maar eens aan hoezeer het beleid van de NAVO geleid door de VS hier in een algehele chaos is ontaard.
Zelden hebben westerse diplomaten, politici en militairen elkaar zoveel uitgescholden als in de kwestie Afghanistan. Met als voorlopig dieptepunt de annulering van de tweede ronde voor de presidentsverkiezingen.
De door iedereen in de Westerse kanselarijen nu publiek als corrupt en onbekwaam omschreven president Hamid Karzai blijft president. En dat belooft.
De corruptie bestrijden
Maar geen zorg. Onmiddellijk na de aankondiging dat Karzai nog president bleef beloofde die Karzai dat hij de corruptie ging bestrijden en de president van alle Afghanen zou zijn. En de ‘broeders’ bij de Taliban riep hij op zijn strijd voor de verdediging van het land te vervoegen.
Ook de westerse leiders hielden min of meer dezelfde teneur aan. “Karzai moet nu een degelijke regering vormen met bekwame mensen. Verder moet men de corruptie bestrijden en de drughandel oprollen”, klonk het bij Barack Obama, Gordon Brown en de andere leiders van de Navo.
Of iemand dat soort verklaringen echt gelooft dient echter betwijfeld. In de pers werd geopperd dat het toch wel mooi zou zijn als de regering Karzai enkele corrupte figuren of drughandelaars zou arresteren. “Het zou het geloofwaardiger maken”, klonk het uit Westerse diplomatieke mond in de New York Times. Zelfs de schijn ophouden is er niet eens meer bij.
Drugkoningen
Het is het soort verklaringen die men reeds sinds de Amerikaanse invasie van Afghanistan in 2001 in kringen van de VS en de Navo hoort. Uitlatingen die best als hallucinant kunnen beschouwd worden.
Zo geeft men zelfs in kringen van de International Narcotics Control Board, een door de VS gesponsorde VN-organisatie die instaat voor de drugsbestrijding, publiek toe dat Ahmed Wali Karzai, broer van Hamid, een grote rol speelt bij de drughandel. Verhalen die dankzij lekken uit de regering Obama ook regelmatig te lezen zijn in vooral de New York Times.
Karzai is dan ook een mannetje geweest die door Bush Jr. aan de macht werd gebracht en die op geen sympathie kan rekenen bij de huidige regering. Alhoewel ook de relatie met de clan Bush/Cheney naar verluid op haar dieptepunt staat.
Een ander aan de heroïne gelinkt figuur is Muhammad Fahim, de oude baas van de veiligheidsdienst en toekomstig vicepresident. Dat er in Afghanistan van de bestrijding van de corruptie en drugbestrijding niets in huis zal komen is dan ook nogal wiedes.
De vraag stelt zich hier trouwens of die Westerse beschuldigingen aan het adres van Karzai alleen maar bedoeld zijn om hem straks de schuld voor het Afghaanse falen in de schoenen te schuiven.
De schuld ligt bij de VS
De schuld voor deze chaos, wanbeheer, corruptie en grootschalige drughandel dient echter gelegd bij de Verenigde Staten. Zo werd Muhammad Fahim officieel ontvangen bij Donald Rumsfeld, de minister van Defensie onder George Bush Jr. toen men al lang wist dat de man nauw betrokken was bij de drugshandel.
Het is blijkbaar zelfs nog erger. Volgens een getuigenis van een informant van de Drugs Enforcement Agency (DEA) werd de Afghaanse drughandelaar Hajji Bazshir Noorzai in 2005 bewust naar de VS gelokt en daar tot levenslang veroordeeld zodat Wali Karzai daarna diens uit de tijd van de Taliban daterende drughandel kon overnemen.
Een verhaal dat doet denken aan de periode van de drooglegging, en het Chicago van Al Capone en Lucky Luciano toen corrupte politici en flikken maffiabazen arresteerden zodat de rivalen hun territorium konden overnemen. Er is blijkbaar weinig veranderd in de VS.
Het is uiteindelijk de VS geweest die de gebroeders Karzai naar Afghanistan stuurden voorzien van vele miljoenen dollars Amerikaanse centen om Afghanistan voor rekening van de VS te besturen. Men corrumpeerde hen dus voor het avontuur echt goed begon.
McChrystal is een dromer die fabeltjes verkoopt
Hoezeer men in de VS voluit zit te dromen blijkt uit het doelstellingen voorgesteld door generaal McChrystal Amerikaans opperbevelhebber in Afghanistan en de man naar ginds gestuurd om de boel recht te trekken.
Die stelde dat het essentieel is om tienduizenden extra Afghaanse soldaten en politielui op te leiden. Het was de kern van zijn plan. Dit terwijl er gemiddeld 19 tot 25% van de numerieke sterkte van politie en leger na hun opleiding ook weer wegvlucht. Richting de opstandelingen? In wezen is het aantal Afghaanse soldaten en politielui recent zelfs gedaald.
Bovendien bleek recent nog uit een incident met Britse soldaten wat de realiteit is. Zo knalden Afghaanse soldaten tijdens een rustpauze 5 van hun Britse mentors neer. Wat dan maar gemakshalve op een verwarde extremist werd gestoken. Men kan al raden hoe de relatie ten velde is tussen de Westerse troepen en het leger van Karzai.
Wishful thinking
En dat men daarbij liefst zwakke corrupte figuren gebruikt is klassiek. Bezettende mogendheden hebben er geen belang bij om het door hen bezette land te laten besturen door niet-corrupte, bekwame en sterke figuren. Het zou ten koste van hun invloed gaan.
Ook toen Duitsland in 1940 het bestuur in België overnam gebruikte men corrupte randfiguren als een Jef ‘cognac’ Van de Wiele en geen Leopold III om het land onder controle te houden.
Het verklaart waarom de VS bij hun oorlogen gebruik maken van schertsfiguren zoals de katholieke Vietnamese dictator Ngo Dinh Diem die – figuurlijk – spuwde op niet katholieke Vietnamezen.
De schuld voor de huidige toestand en de corruptie in Afghanistan ligt dan ook grotendeels bij de Amerikaanse regering van George Bush Jr. en diens vicepresident Dick Cheney.
Onzer jongens in Afghanistan
Hoe rampzalig de toestand in realiteit wel is blijkt ook uit het ontslag na een fikse publieke rel van de zelf niet onbesproken Peter Galbraith (2), de nummer twee van de VN in Afghanistan en een vertrouweling van Richard Holbrook, de speciaal Amerikaans gezant voor Afghanistan en Pakistan.
In wezen blinken de verklaringen van de westerse politici en de pers uit in wishful thinking, mijlenver verwijderd van enig realiteitsbesef. Zo kregen we het voorbije jaar in de Nederlandse media mooie verhalen te lezen en te horen over hoe ‘onze jongens’ vanuit Camp Holland de drughandel bestrijden, de Taliban vernietigende slagen toebrengen en de streek heropbouwen.
En dan was er onze eigen Pieter De Crem (CD&V), onze minister van Defensie die onlangs in Humo beweerde dat de Navo 80% van het grondgebied controleerde. Om van Yves Leterme (CD&V), minister van Buitenlandse Zaken, maar te zwijgen. Die zag onze aanwezigheid daar als een strijd tegen de drugshandel.
Eenzelfde toon trouwens bij de Italiaan Antonio Maria Costa, hoofd van de UNODC, het United Nations Office on Drugs and Crime, die vorig jaar Hamid Karzai in Kaboel persoonlijk ging feliciteren omdat de opiumproductie was gedaald. In feite een gevolg van de enorme overproductie de voorbije jaren die de prijzen deed instorten. Waarvan hij ook wel op de hoogte was. Dit terwijl iedere insider toen al perfect wist hoe de vork hier aan de steel zat. De eerste verhalen over Karzai en drugs waren toen al trouwens in de New York Times gepubliceerd en bij insiders al wijdverspreid.
Saladin
Het strafste misschien was achter de verklaring van de nieuwe Navo-Baas de Deen Anders Fogh Rasmussen die tijdens een Brusselse persconferentie recent de Russen opriep om soldaten te sturen om het Afghaanse leger helpen te reconstrueren. Het toont hoezeer men bij de Navo ten einde raad is.
De eerste echte poging van de EU en de VS om gezamenlijk onder de vlag van de Navo met militaire middelen hun wil op te leggen eindigt in een nooit geziene ramp. Een ramp die bovendien geheel hun eigen schuld is. Niemand anders. Met als vraag of men hieruit lessen gaat trekken en de militaire plannen definitief zal opbergen.
In feite gaat deze ramp terug tot de tweede helft van de jaren zeventig toen de Amerikaanse president Jimmy Carter en zijn Poolse adviseur en Ruslandhater Zbigniew Brzezinski plots besloten om samen met Pakistan de decennialange Russische invloed in Afghanistan te ondermijnen. Pakistan om India, toen bondgenoot van Rusland, een hak te zetten en Brzezinski om Rusland te pesten.
Volgens sommige bronnen heeft men de Russen zelfs bewust in Afghanistan gelokt. Een beleid die leidde tot steun aan de meeste conservatieve elementen uit de islam, van Bosnië over Tsjetsjenië tot Afghanistan. Waarbij schooldirecteurs die gemengd onderwijs gaven vermoord werden door wat hier toen overal als ‘vrijheidsstrijders’ werden omschreven.
Het gevolg is uiteindelijk dat Bin Laden en zijn volgelingen als de nieuwe Saladin uit de strijd zal komen, de ‘dappere strijders van de islam’ die de nieuwe kruisvaarders uit het Midden-Oosten verjoegen.
Het prestige van iemand als Bin Laden zal in de ganse derde wereld dan ook verder toenemen. Niet dat de sociale en economische doelstellingen die hij voorstelt echt geliefd zijn bij vele moslims of elders. Die willen in meerderheid leven in de 21ste eeuw, niet in het jaar 800 of in een arm achterlijk land als Afghanistan. Abu Dhabi of Doha is de toekomst, niet Kaboel of Kandahar.
Zolang echter de VS en Israël hun vlag niet strijken zal Bin Laden succesrijk zijn. Daarna pas komt zijn neergang. Ondertussen is de nederlaag vooral een erg slechte zaak voor Israël. Maar daar lijkt men dit niet in te zien en leeft men nog in de illusie de Arabische wereld te kunnen blijven domineren.
Daar zitten de zeloten op hun heilig Massada te wachten op Gods redding.
Willy Van Damme
(1) Een versie van deze analyse verscheen eerder ook op de nieuwe website www.dewerktitel.be, een initiatief van enkele van de onlangs bij De Morgen ontslagen journalisten.
(2) Peter Galbraith werd onlangs in de Financial Times omschreven als een beschermer van minderheden. Hij was VS-ambassadeur in Kroatië en zag persoonlijk aan de frontlijn toe toen Kroatische soldaten de eeuwenlang door Serviërs bewoonde gebieden in de Krajina plunderend en moordend van Serviërs zuiverden. Wat later een oorlogsmisdaad genoemd werd.
In Iraaks Koerdistan adviseerde hij de lokale regering om zoveel mogelijk gebieden te annexeren van de centrale regering. Waaronder de olierijke regio rond Kirkoek. Waarna hij via dubieuze contracten poogde zich die olierijkdom toe te eigenen. Hij schreef toen ook een boek ‘Het einde van Irak”. Na Joegoslavië wou hij ook Irak in stukken slaan. Wat faalde.
No comments:
Post a Comment